Hasteko, argitu nahiko nuke hezkuntzaren historian bi eskola mota ezberdindu egin direla: ohiko eskola eta eskola berria. Goazen bakoitzak zer esan nahi duen azaltzen:
OHIKO ESKOLA
Comenio eta Ratichius izan ziren ohiko eskolaren fundatzaileak. Eskola mota honen esanahia “Metodo eta Ordena” esan nahi du. Pertsona hauek haurrek Latinean irakurtzen ikastearen aurka zeuden, eskola bakarra defendatzen zuten. Eskolarizatzea Estatuarengan joan behar zela uste zuten umeen sexua, egoera soziala edota gaitasunak kontuan hartu gabe.
Ohiko eskolaren ezaugarriak
Geldoa: umeak informazioa irentsi egiten dute ( educare). Irakasleak esaten dio zer egin eta nola egin. Mahaiak ezin dira mugitu. Besteen bizkarrak ez dira ikusten. Ikaslearen parte hartzea zaila da.
Arbasoen kultura: antzinako kultura hedatzen du. Mentalitate kontserbadorea. Ohitura aldaezinak.
Transmisioa: ez dago eraldaketarik, den moduan transmititzen da.
Edukiak: irakasleak aukeratzen ditu. Guztiak berberak ikasle guztientzat, haien aurreko ezagutzak kontuan hartu gabe. Haurren interesak ez dira kontuan hartzen. Euren interesetik abiatzen den ikasgaia, motibazioa asko pizten da.
Metodoak: irakasleak aukeratzen ditu. Metodo berdina haur guztientzat. Programan oinarrituta dago. Gehien erabiltzen den teknika klase magistrala da.
Eskola mota hauek ejertzitoak erabiltzen dituen jarrerak erabiltzen ditu, autoritateari kasu egin alegia.
Uniformea erabiltzen dute. Guztiak berdinak dira eta gorputz itxurak desagerrarazi egiten dituzte.
ESKOLA BERRIA
Berrikuntza pedagogikoaren mugimendua XIX. Mendean sortu egin zen, XVI.ean mugimendu honen hainbat elementu aurkitu ahal baditugu ere. Eskola hauen sustatzaile batzuk, Rosseau, Pestalozzi eta Dewey dira, beste askoren artean.
Eskola tradizionalaren aurka zihoazen, haren ezaugarriek ikasketa hobezina
eragotzi egiten zutelako. Hezkuntza prozesuan parte hartzen zutenei rol
ezberdinak eman zieten.
Eskola berrian parte hartzen Dutenak
Haurra
Umeen gaitasunei egokitu behar da hezkuntza. Gainera, haurtzaroa bizitzeko aukera bermatu behar du, etapa honek funtzionaltasun eta helburu zehatzak dituelako. Haur hezkuntzaren abiapuntua, haurren jakinguran kontsideratu behar da.
Ikasle- irakasleen arteko harremana
Afektuzko eta konfiantzazko harremana da, modu honetan irakasleak ikaslearen garapenaren
laguntzailea izatera pasatzen da. Autodiziplinako kontzeptua gehitzen da: ikasleek erregelak landu eta behatu egiten dituzte.
Edukia
Haurren jakin-mina hezkuntzaren abiapuntutzat aintzat hartuz, inposatutako gidaliburu baten barra deuseztatzen da. Irakasleak haren ikasleen interesak eta beharrizanak pizten eta asebetetzen dituzten objektuak aurkitu behar ditu. Interes hau eguneroko bizitzan aurkitzen da eta ez liburuek dituzten irakurgaietan.
Oraingoan txertatuko dudan bideo honetan argi eta garbi agerian agertzen dira zeintzuk diren ohiko eskola eta eskola berriak desberdintzen dituzten jokabideak.
Bibliografia
http://www.slideshare.net/Jaime24s/caractersticas-de-la-escuela-tradicional-11876408
http://www.uhu.es/36102/trabajos_alumnos/pt1_11_12/biblioteca/2historia_educacion/esc_
nueva/escuela_tradicional_vs_nueva.pdf
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina